Reflectie
Teugblik
Wie was ik al en wat kon ik al?
Ik ben altijd op zoek naar uitdaging, probeer waar mogelijk verwachtingen te overtreffen met onverwachte en innovatieve oplossingen en ben 24/7 IPO-er. Met deze houding in combinatie met een iets te kritische blik op alles wat ik doe, heb ik gedurende het IPO-traject sterke vooruitgang geboekt op gebied van verschillende skills, en veel nieuwe technieken ontdekt en eigen gemaakt. Dit proces heb ik naar mijn mening sterk doorgezet gedurende het afstudeerproject (ontdekken en toepassen nieuwe methoden, software & expertise).
Hoe wilde ik veranderen en doorontwikkelen op professioneel en persoonlijk vlak?
Ik weet van mijzelf dat ik erg nieuwsgierig en kritisch ben, en er moeite mee heb om dingen aan te nemen voor hoe ze zijn, zonder precies te begrijpen waarom en waardoor iets zo is. Dit is vaak een sterk punt waar ik erg dankbaar voor ben, maar wanneer het aspect ‘tijd’ een rol begint te spelen, kom ik mijzelf op dit gebied te vaak tegen op een negatieve manier. Door te lang door te gaan over hoe iets werkt en of het beter kan, zie ik door de bomen vaak het bos niet meer, en worden de simpelste dingen complex en ‘verbeterbaar’, het kan altijd beter en anders, waar zet ik de streep? Ik wilde mij heel graag doorontwikkelen op dit gebied, maar dit bleek toch nog vrij lastig (en wat krijg je dan? Juist, een herkansing).
Verwachtingen
Ik heb dit afstudeerproject gekozen, omdat de op te lossen problemen, niet leken op ontwerpvraagstukken die ik eerder heb aangepakt, het een uniek project is dat in deze vorm eigenlijk niet te vergelijken is met bestaande projecten of producten, en ik eigenlijk nog geen idee had wat ik precies ging doen, kortom: uitdaging, leermogelijkheden en ruimte voor innovatie.
Ik, onder een lamp
Het proces
Motivatie
Ik begon dit project met een enorme motivatie en drang om meer te weten te komen over geconcentreerde zonne-energie: Waarom heb ik nog nooit eerder gehoord van dit principe?, Waarom wordt het nog niet vaker toegepast? Waar kan het verder nog toegepast worden? Projectleider Leon Bunthof, is een enorme inspiratiebron en geweldige begeleider geweest gedurende het gehele project, altijd open om te discussiëren en denken over ideeën op gebied van het project of daarbuiten. Dit gaf heel veel motivatie om nieuwe oplossingen te bedenken en bespreken. Ik wist hierdoor in een vroege fase al dat ik de juiste projectkeuze had gemaakt. Mijn motivatie voor het gehele project is vrij constant gebleven, met uitzondering van het punt waar ik merkte dat ik misschien niet op tijd ging zijn voor het (1e) inlevermoment. Na een aantal dagen van 15+ uur, begon ik serieus vermoeid te raken en mij nogal te ergeren aan mijn slechte tijdsmanagementskills en inschatting. Toen eenmaal de knoop was doorgehakt om te gaan voor de verlenging/herkansing, begon de motivatie om de extra tijd nuttig te gebruiken weer toe te nemen, en kon ik na een weekje rust weer goed aan de slag.
Tijdsmanagement
Als je na een verlenging van 10 weken, ALSNOG bezig bent in de laatste 24 uur voor de nieuwe deadline, weet je dat je tijdsinschattingsproblemen en soms perfectionisme, toch vrij serieus zijn, ook ben ik gedurende het project gaan beseffen dat ik toch maar een keer een AD(H)D testje af moet leggen. Ik blijf maar méér willen doen in minder tijd; is dit wel uitgebreid genoeg?; dit kan ook anders opgelost worden; Is het zo wel duidelijk? Zelfs als ik mijn planning zo gedetailleerd mogelijk maak en ruime buffers inplan, zit ik om 04:00 nog achter mijn bureau zonder het doel van die dag te halen (ook door uitstellen en slechte concentratie). Ik merk dat ik door zowel de verwachtingen van schoolaspecten (zoveel mogelijk laten zien van het proces) en het werk voor het lectoraat (onderzoek & concrete oplossingen) te willen overtreffen, teveel vraag van mijzelf, en in de knoop kom met tijd en gemaakte beloftes, ik wil heel graag heel veel doen, omdat ik het heel erg leuk vind. Hierdoor heb ik vaak zoveel gedaan en ontworpen, dat het meer tijd kost om het complete (denk)proces te omschrijven en laten zien, dan dat het ontwerpen en onderzoek zelf kostten.
Ontwikkeling skills & technieken; heb ik geleerd wat ik wilde leren?
Gedurende het project wilde ik graag meer leren over werktuigbouwkundige aspecten, (wetenschappelijk) onderzoek en simulaties en krachten. Dit is gelukkig allemaal aan bod gekomen. Toen ik eenmaal begon met graven in wetenschappelijke literatuur (voornamelijk op gebied van schoonmaak van optica en PV), merkte ik hoe leuk ik het vond om erg recente ontwikkelingen te lezen, en in het achterhoofd te houden voor eigen ideeën en toepassingen in de toekomst. Ik struin nog regelmatig sciencedirect af om te komen tot nieuwe inspiraties. Ik heb geleerd hoe ik snel en efficiënt artikelen kan lezen en hier correct naar kan refereren. Ook hier is Leon Bunthof met zijn achtergrond in wetenschappelijk onderzoek, erg ondersteunend en betrokken bij geweest. Ook op gebied van simulaties (thermisch & mechanisch), heb ik veel geleerd en geoefend. Op WTB-gebied heb ik vooral veel geleerd over lagers en standaardcomponenten.
Ontwikkeling skills & technieken; heb ik meer geleerd dan ik wilde leren?
Ik heb heel veel nieuwe software en technieken gebruikt en leren kennen gedurende het afstudeertraject, ik zoek altijd nieuwe manieren om problemen op te lossen, en processen te versimpelen of verduidelijken. Mindmappen met ‘coggle’ was een grote openbaring om mijn ideeën snel en effectief te visualiseren. Met ‘twinmotion’ ontdekte ik een hele snelle manier om 3D-modellen en architectuur te showcasen op een interactieve en interessante manier. Ik heb mij verder sterk doorontwikkeld in de overstap van SolidWorks naar CAD-software Fusion 360 en visualisatiesoftware Keyshot, Photoshop en Sketchbook. Ook denk ik dat ik gegroeid ben in schetsvaardigheid, en was het gebruik van een fysiek schetsboek een goede keus om mijzelf te pushen om niet te stoppen als een schets ‘lelijk’ was en gewoon door te gaan tot de pagina’s vol waren.
Feedback & Samenwerking
Binnen Lectoraat:
Het stagair- & afstudeergroepje was een onmisbare sleutel tot een goed procesverloop. Door bijna wekelijks (digitaal) af te spreken met de studenten bij het lectoraat en Leon Bunthof, kreeg ik altijd interessante feedback vanuit verschillende disciplines en achtergronden. Zo gaf Leon bijvoorbeeld de suggestie om de could/should/must weging van het PVE te laten kiezen per persoon, en gezamenlijk te bespreken wat een goede weging was. Ook heb ik veel samengewerkt met Naichel Geerman (WTB), om WTB-aspecten te bespreken binnen mijn project, en hulp te bieden op visualisatie en IPO gebied voor het zijne. Ik ben erg blij met de kritische blik van Leon, vooral zijn aanmerkingen op mijn PVA, zijn erg belangrijk geweest voor mijn begrip voor de context en scope van het project.
Gedurende intervisies:
Ook de intervisies heb ik ervaren als erg nuttig (en leuk). Het was erg fijn om te zien dat ik niet de enige ben die moeite heeft met tijd, en om tips te krijgen m.b.t. communicatie en verwachtingen vanuit de HAN. We hebben elkaar vaak in de goede richting gewezen op gebied van plekken om te zoeken naar informatie, of methoden om een bepaald vraagstuk aan te pakken.
Concluderend
(erg) langzamerhand, begin ik beter in te kunnen schatten, wát ik kan in hoeveel tijd en met welke tools. Ik merk dat ik steeds beter weet wat voor (ontwerp)tools er zijn, en voor wat ik deze het beste toe kan passen. In mijn reflectie op leeruitkomsten schrijf ik “Iets dat ik geleerd heb en belangrijk vind om te onthouden, is dat het complete ontwerp ten alle tijden compleet mag veranderen (vóór de realisatiefase); als aan het eind van de conceptfase toch nog een compleet ander, beter, idee ontstaat, moet hier op gefocust worden en niet genegeerd worden vanwege de verre staat van het concept”. Hier ben ik nogsteeds mee eens, maar het heeft wel letterlijk geleid tot een herkansing. Ik begin mij langzaam te realiseren dat er nooit een écht perfecte oplossing is, maar ik vind het nog moeilijk om dit te accepteren. Ook als ik écht besloten heb om het ontwerp niet meer te veranderen, zie ik nieuwe mogelijkheden, en dingen die efficiënter, goedkoper, of mooier kunnen. Ik denk dat dit ook komt doordat ik het project eigenlijk nooit echt uit mijn hoofd kan zetten, en er aan blijf denken, waardoor ik nooit echt tevreden ben met een gevonden oplossing.
Wat wil ik écht nog verbeteren en wat moet ik accepteren?
Mijn slechte relatie met tijd achtervolgd mij al mijn hele leven; ik heb gedurende IPO vrijwel elk tentamen wel herkanst of uitgesteld, ik begin hier moe van te worden, en probeer het aan te pakken; het blijft moeilijk. Ik begin vaak aan verschillende dingen tegelijk en blijf de minst leuke dingen uitstellen tot het laatste moment, ik ben hier vrij bewust van, maar ik wil mij beter vast gaan houden aan het eerder af maken van dingen, voordat ik begin aan een ander onderdeel (op gebied van IPO, maar ook algemene zaken). Bij toekomstige projecten wil ik meer mensen betrekken bij mijn (ontwerp)proces, waardoor ik meer houvast (en ‘verplichtingen’) heb op gebied van deadlines; door meer mensen te vertellen dat ik iets dan af wil hebben, creëert dit meer druk en motivatie om het ook daadwerkelijk op tijd te doen.
Ik ben ondanks de verlenging/herkansing en tegenvallers op gebied van tijd, ongelofelijk blij met de keuze voor dit afstudeerproject, ik heb ondanks de ‘coronaperiode’ heel veel nieuwe inspirerende mensen ontmoet. En heel stiekem heb ik helemaal geen spijt van het niet halen van de eerste deadline, ik heb nadertijd namelijk heel veel geleerd over het: maken en programmeren van websites, het monteren van filmmateriaal, het maken van animaties en nog veel meer, wat ik anders niet (nu) had kunnen ontwikkelen. Naar mijn mening veel meer waard dan de 3 maanden extra collegegeld!